Is Lampje bewust?

Posted on Published by Boris Brugman

Het is logisch onmogelijk ooit de binnenwereld van een ander te ervaren, en het is daarom even onmogelijk volledig zeker te weten dat deze binnenwereld bestaat. Als we wel de binnenwereld van een ander ervaren dan is dit niet meer de ander. Dit is het probleem van het epistemologisch solipsisme, en het plaagt al eeuwen de (vermoedelijke) geesten van vele denkers. [1] Zo schrijft antropoloog Jos de Mul in zijn boek Kunstmatig van nature:“een interessante vraag daarbij is wel hoe wij het verschil zouden kunnen zien tussen een robot met bewustzijn en een geestloze zombie.” [2] Om goed te beantwoorden, is ten minste één robot die onmiskenbaar kan denken uiterst handig: Lampje.

Lees verder…

Het tegenovergestelde van de horizon

Posted on Published by Simon Gusman

‘Communicatiestation Sigma’ staat met grote blokletters geschreven op de koffiemok die voor mij staat. Daarnaast een klein embleem van de Olympiaanse Alliantie. Dezelfde woorden staan op het toetsenbord waarmee ik dit type en op de kleren die ik aan heb. Vreemd eigenlijk, want de enige persoon in Communicatiestation Sigma hoeft er niet aan herinnerd te worden dat ze daar is: dat ben ik zelf. Ik ben de enige die er ooit zal komen.

Tenzij de missie slaagt natuurlijk, maar daar ga ik inmiddels niet meer van uit.

LEes verder…

Off the record: Paul van der Velde

Posted on Published by Jochem Snijders en Selina van der Laan

In de rubriek Off the Record praat Splijtstof met docenten en onderzoekers over hun bezigheden buiten de universiteit. Voor deze editie spraken we met Paul van der Velde, hoogleraar Aziatische Religies aan onze faculteit. Het gerucht ging dat Van der Velde in een vorig leven dolfijnentrainer was, maar dit bleek helaas een misverstand. Wel werkte hij voor diverse dierentijdschriften, waar hij een rijke dierenkennis en een nog rijkere verzameling anekdotes aan heeft overgehouden. 

Lees verder…

Ode aan T.

Posted on Published by Piet Wiersma

In Milete, waar je geen schelp tegen je oor hoeft te houden om de zee te horen ruisen, toont het vloeibare zich stoeibaar; wordt verandering per poel verklaard en per druppel gemeten. Ik beeld me een jongeman in die uitkijkt over de baai. Hij weet niet van Socrates, laat staan wat presocraten zijn. Het klotst nu nog in z’n hoofd, maar de golven zullen zich weldra verpozen. In Klein-Azië ontspringen grote ideeën – stille wateren, ferme gronden. Alle wichelroedes wijzen naar binnen.

Lees meer…

Curing Despair

Posted on Published by Mae Boevink

An analysis of the use of medication in depression through Kierkegaard

Besides my other numerous circle of acquaintances I have one more intimate confidant – my melancholy. In the midst of my joy, in the midst of my work, he waves to me, calls me to one side, even though physically I stay put. My melancholy is the most faithful mistress I have known; what wonder, then, that I love her in return. [1]

In the Diapsalmata there are a couple of small entries, musings if you will, which vary in subject matter. One of these talks about melancholy and the familiarity with it, the way in which you can feel so at home with something that is destructive. It is something that I recognize, painfully so, and it struck a chord with me. There is something soothing in giving yourself over to this melancholy because it knows you so well and you it. However, there is also a part that wishes to break free of this relationship, but that part needs some help which can be found in the use of medication. 

Read more…