Off the Record: Marc Slors

Enkele seconden nadat Marc en ik elkaar hebben begroet via Zoom wordt Marc getrokken door de instrumenten, een Fender Stratocaster en een Epiphone Dot, die aan mijn muur hangen. Zoals iedere liefhebber richt hij zich direct op datgene wat hem zo aantrekt: muziek. Luisteren, maar vooral ook het spelen. In deze editie van Off The Record zal dit dan ook in het middelpunt staan.

Wie college heeft gehad van Marc Slors kent hem als een spraakzame hoogleraar met bevlogenheid voor zijn vakgebied cognitiefilosofie. Naast zijn academische bezigheden is Marc echter ook een begenadigd muzikant die meerdere instrumenten kan bespelen: “Ik heb lange tijd gitaar gespeeld, en speel al heel lang piano en percussie, maar bas heeft nu mijn voorkeur.”

Lees meer…

Der Zauberberg, self-quarantine and time

Over the last couple of months, I’ve been reading Der Zauberberg (The Magic Mountain), the (in)famous novel by German writer Thomas Mann, published in 1924. In Der Zauberberg protagonist Hans Castorp travels by train to a sanatorium in Davos in the Swiss Alps to visit his nephew Joachim Ziemßen, who is suffering from tuberculosis. During his stay of three weeks, Hans Castorp develops bronchial issues and decides to stay until he recovers. He starts a treatment which consists mostly of long sessions of resting on a comfy lounger, breathing in the pure Alpine air. In this idyllic situation, time quickly becomes a very different experience. In the end, it takes seven years and the outbreak of a major war to pull him back to the ‘real’ world.

(more…)

Spijtstof: De kroon op het monnikenwerk zetten

Maandagmorgen, kwart voor negen, dat is toch geen uur om jong filosofische harten snel te doen kloppen. Te moeten leren hoe in de vroege universitates keer op keer in minuscule nuances de woorden van ‘De Filosoof’ worden bijgepunt. Hoe de antieke wijsheden als moderne vluchtelingen hun weg naar het Westen vonden om daar misschien wel de eerste slachtoffers te worden van een witwasschandaal.

Lees meer…

Genieten van vrienden

Over de connectie tussen liefde en vriendschap als ‘communis voluptas

It may be a common religion, common studies, a common profession, even a common recreation. All who share it will be our companions; but one or two or three who share something more will be our Friends. In this kind of love, as Emerson said, Do you love me? means Do you see the same truth? – Or at least, “Do you care about the same truth?”[1]

Stel je eens voor dat, als je morgen wakker wordt, al je vrienden zouden zijn verdwenen. Je hebt nog wel je collega’s, je buren, je familie, misschien je partner, maar je hebt geen vrienden meer om je leven mee te delen. Is zo’n leven nog aantrekkelijk te noemen? Die vraag zal in de klassieke oudheid door veel epicurische denkers met nee zijn beantwoord, net zoals door de meesten van ons nu. Epicurus noemt vriendschap zelfs het belangrijkste middel tot levensgeluk.[2] Epicuristen geloofden echter in persoonlijk geluk als het hoogste goed, wat vriendschap een moeilijk thema binnen hun ethiek maakte. In hun eigen tijd kwam er dan ook al veel kritiek op hun ideeën, bijvoorbeeld door Cicero, die de epicuristen beschuldigde van hypocrisie. Volgens hem ging vriendschap in tegen een orthodoxe epicurische leer, maar konden epicuristen gewoon niet zonder vrienden. Daarom zou Epicurus toch vriendschap aanmoedigen.[3]

(more…)

The Wooden Duck of Edinburgh

Philosophical Story

On June 11, 1762, Rousseau was ordered to leave France after the government banned his educational treatise Emile. His protectress, Marie-Charlotte-Hippolyte wrote to Hume asking him to house the Frenchman in Scotland, where the heart is free. Rousseau was not happy with this solution because he never trusted Hume; however, in the last couple of months he really got into Chinese philosophy and one gem of wisdom he learned was that you should keep your friends close but your enemies closer.

Read more…