Van alle elementen die een narratief kunnen dienen in een film, is filosofie het minst succesvol. Een film waarin filosofie het thema is, schiet uiteindelijk altijd te kort. In het lijstje van pogingen staat onder andere When Nietzsche Wept (2007), waarin Friedrich Nietzsche een misplaatst, archetypisch kostuum als de held uit een monomythe wordt aangemeten.
Lees meer…Poem
It melts losing its form,
Turning into a sculpture.
I can hear it no more,
For it sways within a furry forest,
Buried in wax,
A muffled sound escapes.
Stretch marks on a prowl,
A low growl peeks through veins,
Eyes lined with red see her.
The lines break outside roots,
Slithering down foamy wax,
Down my scales and stripes.
I listen,
A lick, a flicker, a slither, a growl.
Against negative spaces,
Between hair, forest, scars,
Is a sound, a cry,
So silent.
In between my scales,
She sings, she speaks, growling and screaming,
Buried.
Under-wax, between scales-
Threatening to tip them over,
And drown the red line in her waters.
– A woman’s meditation
Tarallini, a philosophical reflection
In this quarantined world, where yeast and flour seem to have disappeared from every supermarket and, when you finally find them, you and a bunch of other customers have to fight over them as Dwight and Andy fought over Michael’s love, recipes without (or with limited amount of) these sacred goods are more than welcome. Since I want to do my part in this process of culinary pacifism, there you go with one of my favorite snacks and its history.
Read More…Der Zauberberg, self-quarantine and time
Over the last couple of months, I’ve been reading Der Zauberberg (The Magic Mountain), the (in)famous novel by German writer Thomas Mann, published in 1924. In Der Zauberberg protagonist Hans Castorp travels by train to a sanatorium in Davos in the Swiss Alps to visit his nephew Joachim Ziemßen, who is suffering from tuberculosis. During his stay of three weeks, Hans Castorp develops bronchial issues and decides to stay until he recovers. He starts a treatment which consists mostly of long sessions of resting on a comfy lounger, breathing in the pure Alpine air. In this idyllic situation, time quickly becomes a very different experience. In the end, it takes seven years and the outbreak of a major war to pull him back to the ‘real’ world.
(more…)De ‘S’ van vlinderSmoothie
Vanaf de Splijtstofkamer op de 17e verdieping van het Erasmusgebouw kijk ik neer op het S-vormige gebouw. De ‘S’ van Sociale wetenschappen, vermoedelijk. Ik kwam hier om de planten in leven te houden, maar mijn gedachten dwalen af. Ik moet denken aan een poos geleden, toen je een aandenken kon krijgen aan het bouwwerk uit wiens puin de ‘S’ verrijst: een TvA-baksteen.
LEES MEER…Images
I looked around and saw all the
Windows and trees and hairdos
Brick, recemented, old, different
Heights and browns and entrances,
Rusty bikes; the Mediterranean grocery
The organic butcher, Turkish Barbers,
reaching corners, drinking tea in hourglasses
In front—and knew
That all of it would not reach the other end
of this poem.
The cold stairs were mine, the days,
the years, the cats on the window sills.
It didn’t matter.
Tom Waits was no Radio DJ in this world either.
So what the hell.
August 2019
Conversation with Marcel Duchamp
1. Introductie: Guy Diehl
Guy Diehl (1949 – ) is een hedendaagse kunstenaar, geboren te Pittsburgh, Pennsylvania. Hij staat bekend om zijn realistische stillevens en is sterk beïnvloed door zijn mentoren aan de San Franscisco State University. Dit waren de schilders Robert Bechtle en Richard McLean, beiden eerste generatie fotorealisten. Vanaf 1992 begint Diehl verwijzingen naar de kunstgeschiedenis te verwerken in zijn schilderijen. Vaak zijn dit boeken over een bepaalde kunstenaar, of ansichtkaarten met daarop een bekend kunstwerk afgebeeld. Zijn doel is om de aandacht van de kijkers eerst te vangen door deze objecten, om hen vervolgens te laten nadenken over het werk en het bijbehorende verhaal zelf. Diehl maakt aldus art-about-art, een concept dat al langer bestaat.1
(more…)- “Statement,” Guy Diehl Studio, bezocht op 13 mei, 2019, http://www.guydiehl.com/artist-statement-fine-art/. ↵
Poem
⠀⠀⠀⠀In the dark crème living room
and the brown crooked streets outside
⠀⠀at night—
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀the numbers keep shooting up
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀on the yellow television screen.
Splijtstof in the time of Coronavirus
A kindly thing it is to have compassion of the afflicted and albeit it well beseemeth every one, yet of those is it more particularly required who have erst had need of comfort and have found it in any, […].
Giovanni Boccaccio
These are odd, grim, hard times.
To say something smart and meaningful without hurting (even involuntarily) anyone is quite a challenge.
Yet, on behalf of Splijtstof, I am going to give it a shot.
(more…)